Metoda biegun

Biegun jest dla mnie właśnie tym wszystkim, co wprawia mnie w ruch. Biegun jest czymś, co także Ty nosisz w sobie, i co powinieneś odkryć.

Czym jest Biegun? To Twój cel. Twoje największe marzenie. Jak go poznać? Gdy o nim myślisz, to jesteś gotowy do poświęceń. Wiesz, że na realizację potrzeba trochę czasu – by zastanowić się nad sobą, nad swoim życiem. Ale wiesz też, że warto.

Wewnętrzna siła nie polega na marzeniach, niezależności myślenia, tylko na zdolności budowania scenariuszy. Marząc o czymś od razu zastanów się, krok po kroku, jak to osiągnąć. A potem to zrealizuj.

Pomyśl o swoim biegunie. Teraz nadszedł czas, by przygotować mapę drogi. Wypisz etapy, przez które będziesz musiał przejść w drodze na Biegun. Jakich umiejętności będziesz potrzebował? Jakie trudności możesz napotkać? Na co musisz zwrócić uwagę? Zacznij od małych kroków – to one wspólnie wyznaczą całą drogę. Nie narzucaj sobie ograniczeń. Nie bój się marzyć o rzeczach wielkich. To one są magnesami dla naszej wyobraźni i motywacji.

Inspiracja: Wyprawa z Jaśkiem Melą na Bieguny 2004

Im większa jest nasza wiedza o świecie, o jego bogactwie, tym łatwiej i bezpieczniej możemy się w nim poruszać.

Aby mapa drogi przybrała ostateczną i szczegółową postać, potrzebna jest nam informacja i wiedza o rzeczywistości, w której przyjdzie nam działać, trudnościach, które musimy przezwyciężyć oraz już istniejących rozwiązaniach. Źródłem może być Internet, książki, osoby, które osiągnęły zbliżone cele. Ważna jest otwartość na świat i na innych ludzi.

Inspiracja: Ekspedycja Wisła 2010

Świat jest bogaty w możliwości, których nie poznamy, jeśli pozostaniemy po stronie przeszkód.

Świat jest bogaty w możliwości, których nigdy nie poznamy, jeśli pozostaniemy po stronie przeszkód. Aby osiągać nowe cele, trzeba pokonać różne ograniczenia, nie tylko te zewnętrzne, ale przede wszystkim te, które tkwią w nas samych. Schematy, sposób w jaki postępuje większość ludzi czy obiegowe opinie, to wszystko powoduje budowanie barier we własnych umysłach. Odwaga polega na myśleniu wbrew schematom, a czasem nawet wbrew sobie.

Inspiracja: Samotna wyprawa na Biegun Południowy 1995

Są oczywiście różne drogi prowadzące w głąb siebie i chyba nie ma jednej najlepszej drogi. Wewnętrzny głos jest jednym ze sposobów, aby siebie samego usłyszeć.

Kiedy mamy zgromadzoną wiedzę na temat projektu, przemyśleliśmy trudności, rozmawialiśmy z autorytetem w danej dziedzinie, warto zrobić w umyśle wizualizację projektu: krok po kroku drogę na nasz Biegun. Można to zrobić liniowo, wychodząc od dnia dzisiejszego krok po kroku, dzień po dniu, chwila po chwili wyobrażać sobie i wizualizować swoją drogę na Biegun, zobaczyć poprzez wizualizację, jakie trudności się pojawią i jak dać sobie z nimi radę. Im więcej pytań się pojawi, tym lepiej.

Inspiracja: Wyprawa przez Pustynię Gibsona 1998

Spróbować – to podstawowa sprawa. Sama próba jest już wartością, a nie dopiero osiągnięcie celu. Nawet jeśli nam się nie uda, będziemy mogli powiedzieć sobie: przynajmniej spróbowałem.

Cel jest ważny tylko po to, aby wyruszyć w drogę. On nie jest najważniejszy, to droga jest celem. Po starcie następuje zderzenie naszych założeń z rzeczywistością. Plan i my musimy to udźwignąć, wówczas wychodzą wszelkie niedociągnięcia, trzeba być elastycznym i umieć go zmodyfikować.

Inspiracja: Wyprawa przez Atlantyk 1998 i 2000.

Najważniejsza jest droga i to, czego na tej drodze nauczymy się o sobie i świecie.

Pamiętajmy, że to głowa, a nie nogi dochodzą na Biegun, stąd ważne żeby być w harmonii ze sobą, zespołem i światem. Kiedy jest nam trudno, jesteśmy wyczerpani, bliscy rezygnacji, próbujmy dać się poprowadzić przez podświadomość, która może nam pomóc pokonać ograniczenia. Ważne jest wyznaczenie rytmu dnia i rytmu drogi, ponieważ oszczędza on naszą energię, która jest zasobem deficytowym.

Inspiracja:Wyprawa na Grenlandię 1993 r.

Życie nie kończy się na porażce, przed Tobą następne przedsięwzięcie.

Idąc na biegun możemy go nie osiągnąć, ale porażka jest drugą stroną sukcesu, a nie jego odwrotnością. Jeżeli przyjmiemy, że droga jest celem, to tak naprawdę liczy się nie tyle osiągnięcie celu, co wiedza, którą zdobywamy o świecie i o sobie. Porażka to siostra sukcesu, która przychodzi do nas jak nauczyciel,abyśmy dowiedzieli się czegoś ważnego o nas samych. Bardzo ważne jest wzięcie odpowiedzialności za porażkę i jej konsekwencje. Często sukces, który przychodzi w miarę łatwo, sprawia, że nie płynie z niego żadna nauka.

Inspiracja: Samotny trawers Antarktydy 1996/97 (“Moje bieguny”, str. 311-386).

Nie można w życiu kopiować samego siebie; życie powinno służyć rozwojowi, warto z nim zrobić coś ciekawego, a nie zatrzymywać się w pół drogi.

Biegun Północny jest magicznym miejscem, ale także pewną metaforą, ponieważ nie można się na nim zatrzymywać i osiedlić. Podobnie jest w życiu. Czasem nie warto za bardzo przywiązywać się do osiągniętego celu albo sukcesu, bo może on stać się balastem, czymś co nas hamuje, co nie pozwala iść dalej. Dlatego nieraz osiągnięcie nawet najbardziej ambitnego celu jest tylko początkiem następnego etapu, ale nie końcem całej podróży przez Życie.

Inspiracja: Wyprawa 3 Biegun 2015 szlakiem św. Jakuba popularnie zwanym Camino

Nikt nie rodzi się po to, by stawać się kimś innym. Nie kopiuj innych, tylko odkrywaj własne nowe drogi, korzystając z daru wolności.

W tym miejscu warto się na chwilę zatrzymać, wrócić myślami do tej chwili, kiedy odkryliśmy swój Biegun. Czy wierzyliśmy, że nam się powiedzie? Jakie były kluczowe momenty naszej drogi, które zadecydowały o osiągnięciu celu albo nie? Jakie z tej drogi płyną wnioski? Czego dowiedzieliśmy się o samych sobie, czy udało nam się ze sobą porozmawiać? Kto nas wsparł, komu mogliśmy zaufać, prosić o pomoc? Teraz możesz spokojnie wrócić do kroku pierwszego i zacząć myśleć: Jaki jest mój następny Biegun?

Inspiracja: Wyprawa 3 Biegun